Της Στέλλας Καρατζόγλου
Κατά τις δοξασίες, αν είσαι αμαρτωλός, μετά θάνατον θα καίγεσαι αιωνίως στα καζάνια της κολάσεως… Δεν ξέρω τι ακριβώς μπορεί να συμβαίνει στον Άδη, αλλά σίγουρα ξέρω ότι υπάρχουν μερικά καζάνια που μοσχομυρίζουν γλυκάνισο και παράγουν το τοπικό ποτό μας, το τσίπουρο!
Αν είσαι τυχερός, και έχεις μεγαλώσει σε χωριό, σίγουρα μια φορά στην ζωή σου, θα έχει τύχει να βρεθείς στο βράσιμο του τσίπουρου…. Και αν είσαι ακόμα πιο τυχερός, τότε θα βρίσκεσαι σ’ αυτήν την μαγική διαδικασία κάθε χρόνο!
Από τον τρύγο, μέχρι το πάτημα των σταφυλιών και την απόσταξη των στέμφυλων, ότι έχει απομείνει από το σταφύλι μετά το πάτημα δηλαδή, η διαδικασία μοιάζει μυσταγωγική! Ατμοί, αρώματα, παρέες και ξενύχτι! Στην παράδοση της Θεσσαλίας, η μέρα που η οικογένεια πήγαινε στο καζάνι, ήταν μέρα γιορτής! Εκτός από τα προσανάμματα για το καζάνι και τα στέμφυλα, κουβαλούσαν και κουβαλούν ακόμα, οτιδήποτε θα μπορούσε να μετατραπεί σε μεζές! Έχει μια διονυσιακή λάμψη η όλη διαδικασία! Τα στέμφυλα αφού παραμείνουν για 20-40 μέρες σε δεξαμενή και ολοκληρωθεί η αλκοολική τους ζύμωση, πηγαίνουν στο καζάνι. Πρακτικά, βράζει το μείγμα των στέμφυλων και κάποιων αρωματικών (πχ γλυκάνισος) και οι ατμοί που δημιουργούνται περνούν από έναν σωλήνα, όπου με την αλλαγή θερμοκρασίας υγροποιούνται και στάζει το τσίπουρο. Το πρώτο απόσταγμα, είναι εξαιρετικά δυνατό, και συνήθως δεν καταναλώνεται. Στην περιοχή μας προτιμάται η διπλή απόσταξη, και έτσι το τσίπουρο που παράγεται, έχει πιο λεπτή γεύση και άρωμα!
Το τσίπουρο, έχει συνδεθεί με την τοπική παράδοση της Θεσσαλίας εδώ και δεκαετίες. Είναι το ποτό που ενώνει τις παρέες, που κάνει τα στόματα να γελούν και μεταμορφώνει τον πιο απλό μεζέ σε εξαιρετικής γεύσης πιάτο! Η γεύση του θυμίζει Κυριακάτικα μεσημέρια κάτω από πλατάνια ή βραδινές συναντήσεις με το τζάκι να καίει…
Δεν ξέρω πως μεταφράζεται αυτή η μυρωδιά σε λέξεις… Ξέρω σίγουρα όμως, ότι αν έπρεπε να εξηγήσω σε κάποιον τι σημαίνει Λάρισα, θα του έδινα να πιει ένα ποτήρι τσίπουρο και να τσιμπήσει μερικούς μεζέδες. Η άγρια μυρωδιά του χώματος του θεσσαλικού κάμπου, με την φρουτένια αίσθηση του σταφυλιού, κάνουν το τσίπουρο, των βασιλιά των αποσταγμάτων και ευτυχώς υπάρχουν πολλοί και άξιοι συνεχιστές αυτής της παράδοσης! Εδώ άλλωστε, διλήμματα δεν θα υπάρξουν πότε…Αν κάποιος σου ζητήσει να πιείτε ένα τσίπουρο, η απάντηση θα είναι πάντα ναι!
Ευχαριστούμε τον κ. Γιώργο Τσιακμάκη για την ευγενική φιλοξενία
