Πριν από 199 χρόνια μια επανάσταση δήλωσε στην ιστορία και στον κόσμο ότι ένας λαός, ένα έθνος, δεν ήθελε, δεν μπόρεσε άλλο να ζει υπόδουλος σε ξένο αφέντη ως υπήκοοι β’ κατηγορίας και υποτελείς. Στο επαναστατικό φιλελεύθερο πνεύμα της εποχής στην Ευρώπη, και παρά τα παροδικά πισωγυρίσματα της εποχής, διεκδίκησε και πέτυχε την ανεξαρτησία του.
Για δύο αιώνες αυτός ο λαός, όπως και άλλοι στα Βαλκάνια, την Ευρώπη και τον κόσμο αγωνίστηκε να πραγματώσει, να εμπεδώσει και να δικαιώσει αυτήν την ανεξαρτησία και την ελευθερία. Δεν ήταν, ούτε είναι, ούτε θα είναι ποτέ εύκολο γιατί η Ελευθερία θέλει Αρετή και Τόλμη, όπως είπε ο ποιητής, και θέλει και θυσίες.
Σήμερα, σε δύσκολους καιρούς όπου ο λαός μας πάλι καλείται να κάνει θυσίες, την ώρα που μια πανδημία απειλεί τόσο την χώρα μας όσο και ολόκληρο τον πλανήτη, οι προκλήσεις από τους γείτονες πολλαπλασιάζονται.
Συνεχώς εκδηλώνονται ενέργειες επιβουλής και επιθετικότητας από δυνάμεις που θέλουν να ανασύρουν από τα αζήτητα της ιστορίας αυτοκρατορίες νεκρές και να επιφέρουν πάλι ισορροπίες και καθεστώτα υποτέλειας για τους γειτονικούς τους λαούς και ανελευθερίας για όλους τους λαούς, ακόμα και του ίδιου του δικού τους.
Εδώ είμαστε όμως. Όλοι αυτοί που βλέπουν έναν λαό κουρασμένο, απογοητευμένο, μπερδεμένο, άνευρο (και σε ορισμένες περιπτώσεις δεν έχουν άδικο σε αυτό που βλέπουν), πέφτουν έξω γιατί υπάρχει και αυτό που δεν βλέπουν και που υποτιμούν: οι δυνάμεις και η πίστη αυτού του λαού, και όλων των φίλων λαών του κόσμου, πίστη επισκιασμένη ίσως από την περιβάλλουσα αγοραία πνευματική κενότητα του σήμερα, πίστη κρυμμένη ίσως, αλλά βαθιά ριζωμένη πίστη στις αξίες της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας του Ανθρώπου. Πίστη από εκείνες που αμέτρητες φορές τσάκισε τυράννους, εν ενεργεία ή εκκολαπτόμενους.
Δύο αιώνες και συνεχίζουμε. Η Ευθύνη τού να συνεχίσουμε είναι δικιά μας και μόνο.
Φέτος μετά από πολλά χρόνια δεν θα τιμήσουμε όπως θα έπρεπε την διπλή αυτήν εορτή για την πατρίδα μας. Ας ευχηθούμε να είναι και η τελευταία φορά.
Ζήτω η εθνική επέτειος της 25ης Μαρτίου!
Χρόνια πολλά στην Πατρίδα μας και σε όλες τις Ελληνίδες και τους Έλληνες. Ψηλά το κεφάλι. Ακόμα μπορούμε να ορίζουμε τη μοίρα μας αν το θέλουμε. Κι εμείς το θέλουμε!
