Πώς να μιλάμε στα παιδιά μας για τα τραγικά επίκαιρα γεγονότα

1279

Από την Ιωάννα Σταύρη

Παιδαγωγός/ Ιδιοκτήτρια

Κέντρου Βιωματικής Εκπαίδευσης και Παιχνιδιού

Play Education / ΚΔΑΠ Play Education

Photo: @missy_merida

 

‌Είμαστε θεατές σε μια τραγωδία και οι λέξεις δεν αρκούν να περιγράψουν τη θλίψη, την οργή και την απογοήτευση μας αλλά πώς να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν;

Σε  μια επικαιρότητα γεμάτη δυσάρεστες ειδήσεις οι γονείς και οι δάσκαλοι πρέπει με τρυφερότητα και ενσυναίσθηση να κάνουν δύσκολες συζητήσεις προκειμένου τα παιδιά να νιώθουν ασφάλεια.

Ένα παιδί δεν έχει τη γνωστική ωριμότητα να επεξεργαστεί τις πληροφορίες με τον ίδιο τρόπο που θα το κάνουμε εμείς οι ενήλικες. Έτσι, όταν εκτίθενται σε αφηγήσεις που αφορούν καταστροφικά γεγονότα, καθίστανται ιδιαίτερα ευάλωτα σε εμφάνιση γενικευμένου άγχους, φοβιών αλλά και συμπτωμάτων μετατραυματικού στρες.

Ανεξάρτητα από την ηλικία ή το αναπτυξιακό στάδιο που βρίσκεται το παιδί σας, μπορείτε να ξεκινήσετε ρωτώντας τι έχει ήδη ακούσει. Τα περισσότερα παιδιά θα έχουν ακούσει κάτι, ανεξάρτητα από το πόσο χρονών είναι. Αφού τους ρωτήσετε τι έχουν ακούσει, ρωτήστε τι ερωτήσεις έχουν και πώς νιώθουν για αυτό που συνέβη.

Τα μεγαλύτερα παιδιά, οι έφηβοι και οι νεαροί ενήλικες μπορεί να κάνουν περισσότερες ερωτήσεις. Μπορεί να ζητήσουν και να επωφεληθούν περισσότερα από πρόσθετες πληροφορίες. Αλλά ανεξάρτητα από την ηλικία του παιδιού σας, είναι καλύτερο να διατηρείτε τον διάλογο ευθύ και άμεσο.

Η πραγματικότητα είναι ότι ακόμη και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας θα ακούσουν για μεγάλα και δυσάρεστα γεγονότα . Είναι καλύτερο να το ακούσουν από έναν γονέα ή κάποια δασκάλα , σε αντίθεση με ένα άλλο παιδί ή στα μέσα ενημέρωσης ή μέσω κρυφών συνομιλιών.

Ας ανάφέρουμε κάποιες πρακτικές συμβουλές που θα μπορούσαν να βοηθήσουν κάποιον γονέα ή φροντιστή/ δάσκαλο:

  • Απαντήστε στο παιδί μόνο σε ό,τι σας ρωτάει. Για να μη ρωτάει περισσότερα σημαίνει ότι δεν είναι έτοιμο να τα μάθει.
  • Προσπαθήστε να ελέγξετε και να περιορίσετε την παρακολούθηση των τραγικών γεγονότων μέσω των ΜΜΕ και του διαδικτύου.
  • Μη μιλάτε για τα γεγονότα σα να μην υπάρχουν μπροστά παιδιά. Να θυμάστε ότι ακούν όλες τις συζητήσεις σας.
  • Μην τους πείτε ψέματα, ότι δηλαδή δεν έπιασε φωτιά, αλλά να εστιάσετε σε ότι θα τους δημιουργήσει αίσθημα ασφάλειας, ηρεμίας και αισιοδοξίας. Δηλαδή, πείτε τους ότι οι πυροσβέστες έχουν πάει να βοηθήσουν και να σβήσουν τη φωτιά αλλά και γιατροί είναι κοντά σε όποιον το χρειάζεται.
  • Αφουγκράσου τις ανάγκες του παιδιού. Άκουσε τι θέλει να μάθει, τι το ανησυχεί, τι έχει στο μυαλό του. Μην σπεύσεις να του πεις αυτά που νιώθεις εσύ. Άκουσέ το και κάνε το να νιώθει άνετα με το να σε ρωτάει όποτε θέλει ό,τι θέλει.
  • Προσπάθησε να ελέγξεις τα δικά σου συναισθήματα πόνου, φόβου ή θυμού. Τα παιδιά χρειάζονται να βλέπουν από εσένα ψυχραιμία, αισιοδοξία και ηρεμία.
  • Μην αλλάξεις την καθημερινότητα του παιδιού. Διατήρησε τη ρουτίνα του όσο το δυνατόν περισσότερο.
  • Άφησέ το να κλάψει εάν το νιώθει, αν εκφραστεί όπως θέλει. Μην ενοχοποιείς τα συναισθήματά του. Δείξε του ότι είσαι εκεί για εκείνο, και ότι όλα θα περάσουν.

Το κυριότερο που μπορούν να κάνουν οι γονείς για να προστατεύουν τα παιδιά τους από τις δραματικές, τραγικές καταστάσεις που αναπόφευκτα και μοιραία θα συμβαίνουν, είναι να τους παρέχουν ένα ασφαλές, υποστηρικτικό, γεμάτο αγάπη  περιβάλλον στο σπίτΙ ή στο σχολείο.

Μερικές φορές μπορεί να είναι δύσκολο να πει κανείς εάν ένα παιδί αντιδρά με τυπικό τρόπο σε ένα ασυνήθιστο γεγονός ή αν αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα στην αντιμετώπιση του και μπορεί να επωφεληθεί από την πρόσθετη υποστήριξη. Εάν ανησυχείτε, μιλήστε με τον παιδίατρο του παιδιού σας, τον δάσκαλο του παιδιού σας ή έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας ή σύμβουλο στο σχολείο ή την κοινότητα.

Μην περιμένετε συμπτώματα. Τα παιδιά συχνά κάνουν καλή δουλειά κρύβοντας την αγωνία τους. Ξεκινήστε τη συζήτηση νωρίς και συνεχίστε τον διάλογο.

Καλή δύναμη σε όλους.

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ